Leven in twee culturen kan soms best lastig zijn – maar het zorgt er ook voor dat alléén jij van die typische verschillen kunt zien waar je soms toch wel even zachtjes (of hardop) om kunt lachen! Hilarische cultuurverschillen in mijn ogen.
Als je wordt opgevoed in de ene cultuur (in mijn geval de Chinese cultuur), maar woont en leeft in de Nederlandse cultuur… dan zie je als migrantenkind soms gewoonten die lijnrecht tegenover elkaar staan. Nu vind ik dat persoonlijk wel humor hebben en daarom maakte ik een lijstje van 26 grappige cultuurverschillen waar wij als migrantenkinderen ‘tussen leven’. Omdat het er zoveel zijn, heb ik ze opgedeeld in twee blogs. En natuurlijk ben ik ook benieuwd of jij nog aanvullingen hebt. Die kan ik dan meenemen in Part Two.
In een van mijn andere blogs Ik en wie ik ben geef ik al wat typische verschillen aan. Ik ben benieuwd of jij je in de eerste 13 hilarische cultuurverschillen herkent…
1. Dat plastic blijft erop!
Nederlanders: ze kopen een nieuwe televisie of een ander stuk technologisch speelgoed en ze rukken meteen de beschermfolie er vanaf om het in gebruik te nemen. Nou… dat zal je immigranten niet zo snel zien doen. Dat plastic blijft er zo lang mogelijk op! Folie om een afstandsbediening, op een nieuwe leren stoel, of op een tablet… het maakt niet uit. Totdat het beschermfolie loslaat of versleten is, dan halen ze het ervan af. (^_^”)
Dat het plastic er op moet blijven zitten is nog een beetje vanuit de gedachte dat onze ouders hun thuisland hebben moeten verlaten en hard hebben moeten werken om hier alles opnieuw op te bouwen. Ze zijn dus extra zuinig op hun nieuwe spulletjes.
Ook bewaren onze ouders bijvoorbeeld AL-TIJD de doos van AL hun nieuwe apparaten.
En dat brengt me gelijk bij punt 2.
2. Help! Mijn ouders zijn… verzamelaars
Ah… zucht! Migrantenouders: Er-wordt-NIKS-weggegooid. Alles wordt bewaard, want “Wie weet hebben we het ooit nog nodig”. Uhuh… En als er dan eens 1x in de 100 jaar toevallig iets nodig is, is het onvindbaar en wordt het alsnog (op)nieuw aangeschaft.
Maar: In verband met hun verleden om alles kwijt te raken en hun thuisland achter te laten, doet iets verliezen hun pijn. Ze hechten aan al hun spullen heel veel waarde. Zomaar dingen weggooien gaat niet voor ze op. Echt niet!
3. Minimaal 2 vriezers en een goed gevulde voorraadkast
Over verzamelen gesproken: ook als de hongerwinter uitbreekt zijn onze ouders goed voorbereid. In elk typisch migrantenhuis zijn minimaal twee vriezers en een goed gevulde voorraadkast te vinden. Hamsteren is heel gewoon. In elke voorraadkast vind je rekken vol blikjes groenten, instant noodles, rijst en olie. Vaak beseffen ze zich geen eens dat de helft ervan waarschijnlijk over datum is….
Dus wat betreft het hamsteren met de coronaperiode: dat hadden wij toch al een beetje in ons. (^_*)
Uiteraard komt dit vanuit een stukje veiligheid omdat ze vroeger honger hebben moeten lijden in hun moeilijke tijden toen er veel armoede of oorlog was.
4. “Hey, we’re going to Ibiza ons thuisland”
Ook zo’n dingetje: vakanties. Als ik aan mijn vrienden vraag: gaan jullie dit jaar op vakantie? Dan hoor ik telkens het thuisland van hun ouders als antwoord. (Marokko, China, Vietnam, Kurdistan, etc.) Migrantenkinderen krijgen altijd alleen maar de optie om naar het thuisland van hun ouders op ‘vakantie’ te gaan. Ironisch genoeg is het nooit eens Spanje, Griekenland of Italië. Typisch, toch?
En het meest grappige is: als je dan eenmaal in je thuisland bent, zien ze JOU aan voor een toerist. Ze zien het aan de manier waarop je je kleedt en ze horen het aan hoe je praat. Terwijl je ouders zich helemaal in hun element voelen.
5. O ja, en we vermijden het liefst dat hoempapa-gedoe
Carnaval. De moeder der cultuurshocks. Over hilarische cultuurverschillen gesproken. Zelfs na jaren van aanpassing is carnaval nog altijd iets onbegrijpelijks voor immigranten. Standaard hoor ik bij de migrantenouders een afschuw wanneer ze het woord “carnaval” horen. Ze begrijpen gewoonweg de losgeslagen gekte van de carnavalisten niet. “Dat gekke hoempapa-gedoe, wat moet je daar nou mee?”
Ik weet nog dat veel Chinese horeca houders bang zijn dat men met carnaval allerlei vernielingen in het restaurant maken of dat ze uit het niets de brandslang gaan gebruiken.
Ook 2e generatie migrantenkinderen zie je nog steeds niet snel carnaval vieren. Persoonlijk laat ik die 5 dagen ook maar gewoon snel aan mij voorbij gaan. Hoewel ik langzaam een verandering bemerk bij 3e generatie migrantenkinderen.
Zou deze cultuurkloof ooit nog te overbruggen zijn? Misschien als we nog wat generaties verder zijn 😉
6. Luie tandenpoetsers
“Waarom je tanden poetsen met een elektrische tandenborstel als het ook gewoon met de hand kan?”, zeggen onze ouders. Terwijl wij, als 2e generatie migrantenkinderen, maar al te graag meegaan met de nieuwe technologie.
Dan zie ik de ogen van mijn moeder weer wegrollen: “Wat een luiheid Evelien!”
Terwijl er klinisch is bewezen dat een elektrische tandenborstel gewoon tientallen keren efficiënter je tanden kan reinigen dan een ‘normale’ tandenborstel. Het is dus geen luiheid mama! En dat wetenschappelijk onderzoek is daarom voor mij een hele goede onderbouwing om die elektrische tandenborstel gewoon te blijven gebruiken! (^O^)
7. Zo’n vaatwasser, da’s toch vermoeiend?
Voorspoelen, inruimen, uitruimen, opbergen…. Wat een hoop gedoe! Zo’n vaatwasser vinden wij immigranten en migrantenkinderen maar vermoeiend. Met de hand afwassen gaat toch veel sneller?
Ik begon het nut van een vaatwasser pas voor het eerst in te zien na een verjaardag met héél veel mensen. Maar hoe vaak komt dat nou voor?
8. Wij wassen liever met de hand af – en dit is hoe we dat doen
Veel migranten en migrantenkinderen zie je vaak nog de afwas met de hand doen, hoewel vaatwassers nu enigszins aan populariteit beginnen te winnen. Maar toch blijven we met de hand afwassen het fijnst vinden. Grappig is, dat ik altijd één groot verschil bemerk tussen migranten(kinderen) en Nederlanders: wij spoelen de vaat eerst af, wassen het dan af en spoelen het nog een keer af voordat we het afdrogen. Nederlanders drogen hun vaat met schuim en al af. Wat is dat voor vreemde logica?! Je gaat toch ook niet douchen, jezelf volledig insoppen en dan onder de douche vandaan om jezelf af te drogen?
9. SPLET!
Wat mij ook altijd is opgevallen… is op wat voor bijzondere manier Nederlanders met insecten omgaan. Als er vroeger in het klaslokaal een hommel rondvloog, dan zei de juf “Doe maar even het raam open, zodat hij weer naar buiten kan vliegen”. En ook een spin wordt door Nederlanders netjes op een wit blaadje naar buiten geserveerd.
Het verschil met immigranten kan niet groter zijn.
Zit er een vlieg binnen bij mijn ouders, familie en vrienden van Chinese komaf, dan is het gewoon SPLET! Zo. Die’s dood. Opgeruimd staat netjes.
10. Geen huisdieren
Bij migranten zal je ook niet snel dieren in huis zien. Migrantenouders zien huisdieren vooral als iets ‘lastigs’: als vrijheidsbeperkend en als ‘vervelende haarballen’ waardoor je 3x per dag je huis moet stofzuigen. Migrantenkinderen hebben wel zoiets van “Ahh wat een hoog knuffelgehalte”, maar je zult flink moeten kunnen praten om een huisdier van je ouders te krijgen. Ik wens je daarmee veel succes. 😉
11. Over thuis gesproken…
Nederlanders zijn weer een stuk makkelijker dan immigranten met afscheid nemen van visite. Bij migrantenculturen betekent afscheid nemen van visite meestal nog een uitgebreid praatje bij de deur. Voor je het weet is de tijd alweer een half uur verder voordat je werkelijk op weg naar huis bent. Tijdens een verjaardag worden alle gasten dan ook altijd persoonlijk naar de deur gewandeld. Het afscheid bij Nederlanders? “Het was gezellig! Bedankt en tot ziens!” (^_^)
Haha, korter kan niet!
12. HEMA-taart
HEMA mag dan een puur Nederlands bedrijf zijn, wij kopen er als migranten(kinderen) massaal slagroomtaarten. Al mijn Chinese vrienden en tot mijn verbazing ook mensen van andere culturele afkomst snijden met hun verjaardag standaard een HEMA taart. Alsof een geheim vennootschap van immigranten na aankomst in Nederland ooit besloten heeft dat dit de nieuwe verjaardagstraditie moest worden.
13. Wie trakteert?
Een leuke omgedraaide traditie heeft trouwens ook te maken met verjaardagen. Zo trakteert in Nederland altijd degene die jarig is op een etentje, terwijl in ‘onze’ cultuur thuis juist de jarige GETRAKTEERD WORDT. Waarom zou je moeten betalen als je jarig bent? Dan krijg je toch juist cadeaus?
En zo zijn er nog een aantal typische cultuurverschillen.
Herken jij je hierin? Of heb je zelf nog leuke voorbeelden? Laat het me weten via mail, dan neem ik ze mee in een volgende blog!
